تاریخی ترین بازار دست فروشان در میناب، از شیرمرغ تا جان آدمیزاد
بریونی: تاریخی ترین بازار دست فروشان را شاید بتوان بازار سنتی میناب دانست بازاری كه قدمت آن بسیار طولانی است و ۵ شنبه هر هفته همه مینابی ها در آنجا گردهم می آیند برای خرید و یا فروش.
به گزارش بریونی به نقل از مهر، بازار سنتی میناب در استان هرمزگان بازار شناخته شده ای است اما نه تنها برای محلی ها و مردم شهرستان میناب بلكه برای مردم استان هرمزگان و كشور ایران هم شناخته شده است بازاری كه معروف است به این جمله كه از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در آن خرید و فروش می گردد در این بازار واقعا همه چیز فروختی و خریدنی است.
از شهر بندرعباس هر گردشگری می تواند به میدان نزدیك شهرداری برود و از آنجا هر پنج شنبه بامداد زود حتی وقتی كه هنوز آفتاب بالا نیامده سوار تاكسی هایی كه ۱۲ هزار تومان كرایه می گیرند شود و در مدت یك ساعت به شهرستان میناب و پنج شنبه بازارش برود. هر كسی كه این مسیر را از بندرعباس طی می كند یا خریدار است و یا فروشنده.
پنج شنبه بازار میناب شاید هزار سالی قدمت داشته باشد كسی نمی داند چند سال است كه مینابی ها بساط پهن می كنند حتی اداره میراث فرهنگی هرمزگان هم آن را نمی داند تنها آن را بعنوان یكی از میراث ناملموس مردم در این استان به ثبت ملی رسانده است.
مینابی ها بیشترین تعداد فروشندگان این بازار را به خود اختصاص می دهند اصلا آنها بوده اند كه این بازار را راه انداختند شاید اول یكی دو نفر بساطی پهن كردند و كم كم به تعداد این افراد افزوده شد تا جایی كه از همه شهرستانهای استان برای فروشندگی به اینجا می آیند حتی از قشم و یا بندرهای دیگر خلیج فارس.
۵ شنبه بازار میناب حوالی میدان شهداست كه سر و ته آن معلوم نیست. مردم در خیابان و محوطه های باز بساط فروش پهن می كنند از تخم مرغ و گوسفند و پرنده و بز گرفته تا پارچه و لباس و لوازم خانگی و آشپزخانه. اصلا هر كسی كه در هر شغلی مشغول به كار است و می تواند جنسی را بفروشد به اینجا می آید. كنار بقیه فروشندگان می نشیند و اجناس خویش را می فروشد. تنها قسمت هایی از این بازار است كه سكو دارد و فروشندگان آن را از صاحب زمین اجاره می كنند و سرقفلی آن تكه از زمین را در اختیار می گیرند تا هر پنج شنبه بدانند كه دقیقا محل فروش شان كجاست. اما آنها خودشان با پلاستیك و پارچه سقف می زنند تا آفتاب میناب اذیت كننده نباشد. آنها برای همین تكه زمین كوچك به صاحب زمین هر ماه ۳۰ هزار تومان می دهند. اما بقیه روی زمین بساط كرده اند. زنان سهم عمده ای در فروش دارند آنها سبزی می فروشند حتی سبزی پاك كرده. همان جا می نشینند و سبزی پاك می كنند و یا ماهی و میگو می فروشند. خیلی از آنها كار دست خودشان را كه اغلب سوزن دوزی است برای تهیه لباس های سنتی بندری به اینجا می آورند. قسمت عمده ای از این بازار به فروش پارچه های سوزن دوزی شده زنان اختصاص دارد. مردان هم بیشتر در بخش فروش دام حضور دارند. دام هایی كه از یك میلیون تومان قیمت دارد تا بالا. مانند بز كوهی كه معمولا تا ظهر نشده خریده می شوند.
اما صنایع دستی قابل عرضه در این بازار هر سال كم رنگ تر می گردد و تنها به همان سوزن دوزی ها محدود و محدودتر می گردد اكنون شاید بتوان تنها ظروفی كه با نخل تهیه شده اند و یا با پارچه را در این بازار پیدا كرد دیگر هنر دست مردم مینابی مثل سالهای گذشته در این بازار كمتر به فروش می رسد باید این صنایع دستی را در فروشگاههایی كه مخصوص صنایع دستی است پیدا كرد. اما اگر باشد. چون چندین سال است كه بازار میناب به بازار فروش اجناس مصرفی تبدیل گشته است و این بخش از جاذبه آن كه همان فروش صنایع دستی بود در حال كمرنگ شدن است.
اداره میراث فرهنگی استان هرمزگان اقدام به ثبت این بازار سنتی كرده است و حدود ۴ هزار و ۵۰۰ متر زمین را هم در تفاهمی كه با شهرداری میناب انجام داده است به این مجموعه افزوده اما كاری درباره پر رنگ شدن هنر سنتی قابل عرضه در این بازار انجام نداده است. حتی زمینی كه برای این بازار در نظر گرفته شده هیچ امكاناتی ندارد حتی در بعضی از بخش ها خاكی است و مردم برای نشستن در آن محدوده مشكل دارند بنابراین كمتر كسی آنجا بساطش را پهن می كند.
مردم میناب چه آنها كه خریدار هستند و چه آنها كه فروشنده اند از بامداد علی الطلوع به این بازار می آیند تا عصر روز ۵ شنبه كه یا در دستشان پول است و یا بار. فروشندگان هر هفته بخش مهمی از درآمدشان را از این بازار كسب می كنند. چه آنها كه با یك وانت وسایل خانه و چه آنها كه با یك شیشه ترشی و یا مربا به این بازار آمده اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب