عضو پژوهشگاه میراث فرهنگی تشریح كرد؛
نتایج یك پژوهش میراثی در روسیه، میراث ایرانیان در قفقاز
بریونی: حضور تاریخی اقوام ایرانی در مناطق مختلف قفقاز شمالی و جنوبی، سبب تولید آثار مادی و غیرمادی فراوانی در این منطقه استراتژیك شده كه میراث مشترك ایران و قفقاز نامیده می گردد.
به گزارش بریونی به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مرتضی رضوانفر، عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با بیان این مطلب ماموریت خود به شهر ولادی قفقاز، پایتخت جمهوری خودمختار اوستیای شمالی در كشور روسیه را شرح داد و اظهار داشت: هدف از این سفر ارائه مقاله در همایش تاریخ روابط مشترك ایران و قفقاز شمالی و بررسی میراث مشترك ایران و اوستیا بود.
به گفته وی، منطقه اوستیا از چند جهت برای ایرانی ها اهمیت دارد اول آنكه خاستگاه اقوام آریایی بوده و منطقه ای است كه گروه هایی از اقوام آریایی بیش از سه هزار سال پیش از آن منطقه به سمت نجد ایران حركت كردند.
او در توضیح علت دوم این اهمیت اظهار داشت: ادامه‌ی حضور میراث فرهنگی مشترك در این تاریخ چند هزار ساله در منطقه‌ی مزبور است و در نهایت مهاجرت معكوس تعداد زیادی از مردم ایران بخصوص آذری ها و گیلانی ها در عهد قاجار به این منطقه و تولید بنیادهای اقتصادی و فرهنگی را شاهد می باشیم.
رضوانفر حضور تاریخی اقوام و گروه های ایرانی در مناطق مختلف قفقاز شمالی و جنوبی را سبب تولید آثار مادی و غیرمادی فراوانی در این منطقه استراتژیك دانست و آنرا تحت عنوان میراث مشترك ایران و قفقاز نامید.
او خاطرنشان كرد: وجود مناطقی با نام ایران یا نامهای ایرانی، مساجد و قلعه هایی با نام پادشاهان و اقوام ایرانی، مزار صوفیان و مشایخ ایرانی، تعداد زیادی كتیبه‌ی فارسی بر روی بناها و قبور، همینطور تعداد بیشمار اسناد و نسخ فارسی و جدای از این مواریث مادی، وجود زبانها، آیینها، ترانه ها و یا فناوریها و هنرهای مشترك هم نشان دهنده عمق و گستره ارتباطات كهن و عمیق ایران و قفقاز است.
او با اشاره به این كه گستره میراث مشترك در قفقاز شمالی، امروزه بیشتر در داغستان و اوستیا بخصوص در شهرهای دربند، ماخاچ قلعه و ولادی قفقاز قابل مشاهده می باشد اظهار داشت: با این حال میراث مشترك در قفقاز جنوبی، بسیار گسترده تر و پرلایه تر است تا آنجا كه می توان گفت كشور و شهری در قفقاز جنوبی نمی توان یافت كه عناصری از این مشتركات مادی و یا غیرمادی را دارا نباشد.
رضوانفر با اشاره به این كه این مقاله نتیجه پژوهشی چند ساله است، اظهار داشت: در این پژوهش كوشش شده مهمترین آثار میراث مشترك در قفقاز شمالی و جنوبی بخصوص ابنیه و كتیبه های فارسی، شناسایی و برای آنها شناسنامه تهیه شده و متن كتیبه ها هم بعد از خوانش، به فارسی و روسی تدوین شود
او با اشاره به انتشار نتایج این پژوهش در مقاله ای تحت عنوان بررسی میراث مشترك ایران و قفقاز شمالی؛ با تاكید بر شهرهای ولادی قفقاز، دربند و ماخاچ قلعه خاطرنشان كرد: با عنایت به حفاظت مردم از این آثار در دوره سخت سایوز، امید است با تدوین و انتشار نتایج این پژوهش، زمینه گفت و گوهای بیشتر و ارتباطات میان فرهنگی درمنطقه گسترده تر شود.
وی در ادامه به معرفی بخشی از آثار ایرانی در جمهوری اوستیا در روسیه پرداخت و به نقل از دكتر اِلبروز(البرز) استاد زبانهای باستانی و مدرس زبان فارسی در دانشگاه ولادی قفقاز اظهار داشت: اوستیا نامی گرجی است كه بر سرزمین آلان نهاده شده است و مردم اوستیا نام قوم خویش را ایرُن و زبان خویش را ایرُنی و سرزمین خویش را آلانیا و یا ایرستُن و حتی ایران شمالی مینامند. مردم اوستیا كه بسیار عاشق ایران هستند معتقدند آریایی ها یا همان آلانها از این منطقه به ایران كنونی مهاجرت كردند و بخشی هم به اروپا رفتند كه اكنون قوم كاتالانیا در اسپانیا از نوادگان آنها هستند.
رضوانفر با اشاره به این نكته كه افراد زیادی در قفقاز، دارای نام آریایی اِلبروز(البرز) هستند، اضافه كرد: به قول دكتر البروز، نام البرز در زبان ایرُنی به معنای ستبر و رفیع است و اجداد آریایی هنگام كوچ به نجد ایران این نام را برای رشته كوه البرز به كار برده اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب